بررسی برخی از عوامل شغلی و غیرشغلی مرتبط با آسیب های شغلی دست

سابقه و هدف: آسیب های شغلی دست در کارگران کارخانه ها، جزو آسیب هایی طبقه بندی می شوند که همیشه قابل پیشگیری هستند. فاکتورهای شغلی و غیر شغلی متعددی می توانند با این آسیب های همراهی داشته باشند که شناسایی و تعدیل این فاکتورها در پیشگیری از آسیب های نقش کلیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بعضی از عوامل شغلی و غیرشغلی موثر در آسیب های شغلی دست اجرا گردید. مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی 82 کارگر صنعتی دچار آسیب شغلی دست از کارخانه های اطراف تهران با 83 کارگر صنعتی که به عنوان شاهد انتخاب شده بودند، از نظر فاکتورهای فردی، شغلی و روانی–اجتماعی بر اساس پرسشنامه مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری مجذور کای و t استفاده گردید. نتایج: در بروز آسیب شغلی دست، داشتن شیفت کاری از نوع گردشی (027/0=p) و عدم ارتباط با همکاران (006/0=p)، عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی، عدم آموزش استفاده از وسایل حفاظت فردی و نیز عدم در دسترس بودن آنها به عنوان عوامل خطرزا برای آسیب شغلی دست از نظر آماری معنادار بودند (001/0=p). ارتباط معنی داری بین عوامل فردی و خانوادگی با بروز آسیب به دست نیامد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر مهمترین موارد در پیشگیری از آسیب شغلی دست، در اختیار قرار دادن و یا تجهیز ابزار به وسایل ایمنی و استفاده از آنها می باشد. همچنین، نداشتن رابطه با همکاران به عنوان یک عامل خطرزا برای آسیب شغلی دست محسوب می شود.